Πλουμί project: Όταν τόσοι πολλοί άνθρωποι κάνουν τόση πολλή ησυχία.

Την Παρασκευή 2 Ιανουαρίου στο Πλουμί φιλοξενήσαμε δύο σπουδαίους μουσικούς σε μία σπουδαία βραδιά από κάθε άποψη. Ο Γιώργης Μανωλάκης και ο Γιώργης Σταυρακάκης (Νιδιώτης) ήρθαν στο Πλουμί, για μία κατ'αρχάς συναυλίακή, ή σχετικά συναυλιακή βραδιά, που όμοια της δεν είχε ξανασυμβεί.
Όλα έδειχναν να είναι έτοιμα από νωρίς το απόγευμα, ενώ μόνο οι τελευταίες λεπτομέρειες έμεναν όσο περνούσε η ώρα. Το Πλουμί είχε γεμίσει μυρωδιές και αρώματα και τα τραπέζια είχαν διαταχτεί με τέτοιο τρόπο ώστε να χωρέσουν όσοι περισσότεροι γίνεται και να απολαύσουν τη βραδιά.
Και τότε τα πράγματα άρχισαν να κυλούν πολύ γρήγορα. Μέσα σε περίπου μισή ώρα, το Πλουμί γέμισε αστραπιαία, με τα τελευταία τραπέζια, αυτά για τα οποία είχαν γίνει κρατήσεις να γεμίζουν γύρω στις εννιά και τέταρτο. Άλλοι κάθονταν χαμογελαστοί, άλλοι δεν κατάφεραν να βρουν θέση, παρ'όλα αυτά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όλα έδειχναν ότι ήμασταν έτοιμοι για να αρχίσουμε.
Ο Γιώργης Μανωλάκης και ο Γιώργης Σταυρακάκης ξεκίνησαν να παίζουν μαγεύοντάς μας από την πρώτη στιγμή, ενώ η προσέλευση του κόσμου συνέχιζε μέχρι το πραγματικά αδιαχώρητο, όπου με δυσκολία μπορούσε κανείς να μπει ή να βγει από το χώρο.
Επί τρεις περίπου ώρες, ακούσαμε δύο λαούτα να παίζουν χωρίς όρια, χωρίς σταματημό, σε πλήρη ωστόσο αρμονία ταξιδεύοντάς μας σε μελωδίες αναμενόμενες αλλά όχι μόνο, και όλα αυτά κάτω από το ημίφως του...παραθυρόφυλλου. Εισπράξαμε ωστόσο κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Εισπράξαμε την εκφραστικότητα, το ταλέντο στο παίξιμο και τις φωνές και σε κάθε στιγμή που μας χάρισαν οι δύο αδιαμφισβήτητα ποιοτικοί μουσικοί.
Αυτά που θα θέλαμε να ξεχωρίσουμε οπωσδήποτε για όσα συνέβησαν την Παρασκευή το βράδυ είναιι τα εξής δύο:
Ποτέ όλους αυτούς τους μήνες, και μέχρι την προηγούμενη Παρασκευή, με εξαίρεση τα εγκαίνια που είχαν συμβεί το καλοκαίρι, είχαν ξεκινήσει από νωρίς το απόγευμα με τα τραπέζια να εξαπλώνονται και να καταλαμβάνουν και το δρόμο έξω από το Πλουμί, δεν είχαμε δει τόσο μεγάλη προσέλευση κόσμου για ένα τέτοιο γεγονός, πόσο μάλλον τώρα με κλειστές τις πόρτες και αντίξοες καιρικές συνθήκες.
Η επιμονή του κοινού να παραμείνει στο χώρο, έστω και όρθιο, έστω και σε κάποια γωνία, έστω και καθισμένο ακόμα και στα καφάσια μπύρας που επιστρατεύτηκαν, γεμίζοντας ασφυκτικά το χώρο χωρίς καμία υπερβολή, ήταν πραγματικά συγκινητική. Συγκινητικές επίσης ήταν όλες οι πρωτοβουλίες που το ίδιο πήρε για να διευκολύνει την κατάσταση, από τα όσα έκανε για να χωρέσουν στο χώρο όσοι περισσότεροι ήταν δυνατό χωρίς να μένει κάποιος παραπονεμένος, μέχρι τις ατέλειωτες διαδρομές που έγιναν στον κατάμεστο χώρο ώστε να διευκολυνθούν οι παραγγελίες.
Το δεύτερο που θέλουμε να επισημάνουμε, και αυτό είναι κάτι στο οποίο έπαιξαν καταλυτική σημασία και οι ίδιοι οι μουσικοί προφανώς, είναι το πώς παρά το πλήθος κόσμου που χώρεσε στο Πλουμί εκείνο το βράδυ, σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς, υπήρξε η μέγιστη δυνατή ησυχία και προσήλωση σε όλες τις γωνίες του χώρου, όταν τα δύο εξαιρετικά λαούτα έπαιζαν (όπως πάντα χωρίς ενίσχυση) και ο Γιώργης Μανωλάκης με την εξαιρετική του φωνή και έκφραση μας χάριζε μία ακόμα από τις βραδιές που πολλές φορές έχουμε ζήσει.
Το τρίτο είναι περίπου το άθροισμα των παραπάνω δύο. Η συνύπαρξη με άλλα λόγια ενός εξαιρετικού ντουέτου από κάθε άποψη με όλα αυτά που είπαμε, ενός κοινού τεράστιου για τα δεδομένα του χώρου μέν, εξαιρετικά μυημένου στο χώρο και σε αυτό που παρακολουθούσε δε, το οποίο συμμετείχε και με τη σιωπή του εκτός των άλλων. Το αποτέλεσμα δε μπορούσε λοιπόν παρά να καλύπτει όλες τις αισθήσεις: Ένα συνολικό κάδρο εξαιρετικής ομορφιάς στο ημίφως του παραθυρόφυλλου με θολωμένα τα τζάμια του χώρου. Μια παρέα των πρώτων τραπεζιών που σου έδινε οσο περνούσε η ώρα ότι πλησίαζε όλο και πιο πολύ τους μουσικούς, κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά. Ένας ήχος, που παρά τη χαμηλή του ένταση, όπως έχουμε ακούσει ξανά το Γιώργη να λέει, κυμαινόταν σε όλο το ύψος των εντάσεων, τόσο από φυσική άποψη, όσο κυρίως και από την ένταση που προκαλούσε στην ψυχή μας.

Μπορείτε να δείτε τις καλύτερες στιγμές από τη βραδιά της Παρασκευής 5 Ιανουαρίου στο Πλουμί, στο άμπουμ εδώ.

Όταν τόσοι πολλοί άνθρωποι κάνουν τόση πολλή ησυχία.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου