Το houdetsi festival 2014 τέλειωσε την Κυριακή στους δρόμους και τις πλατείες του Χουδετσίου, λίγο πριν σηκωθεί ο ήλιος. Η πανσέληνος, που μεσουρανούσε όλο το βράδυ, δε θα μπορούσε παρά να είναι η καλύτερη παρέα σε μια πραγματικά εντυπωσιακή τελευταία ημέρα από κάθε άποψη.
Εδώ θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι το houdetsi festival 2014 είναι ένα πολλαπλό και καθολικό φεστιβάλ. Αυτό σημαίνει ότι είναι τόσες πολλές οι γωνίες και οι στιγμές του, που όσο κι αν προσπαθήσει να μιλήσει κανείς για τα καλύτερα, είναι σίγουρο ότι έχει ζήσει μόνο τα μισά από αυτά που στην πραγματικότητα συνέβησαν. Και είναι σίγουρο ότι οι εξαιρετικές στιγμές που δε ζήσαμε ήταν σίγουρα οι περισσότερες. Αυτός και μόνο είναι ο πρώτος από τους λόγους για να έρθει κανείς κάθε χρόνο να ζει το festival.
Δέκα πράγματα που προσέξαμε στο φετινό Houdetsi festival:
1. Κατ' αρχήν το ίδιο το φεστιβάλ. Περπατήσαμε σε όλη την έκταση του νέου χάρτη του houdetsi festival, με τις νέες διαδρομές,τα δρώμενα, τους χώρους και τις σκηνές. Είδαμε πώς το φεστιβάλ και το χωριό δένονται ακόμα περισσότερο, κάτι που ενισχύει τη μοναδικότητα της διοργάνωσης.
2. Το ζεύγος Varimezovi, Ivan και Tzvetanka, που ανέβηκαν στη σκηνή του κήπου, μαζί με τους μαθητές στο βουλγάρικο τραγούδι, και μάγεψαν το κοινό με ήχους από όλη τη βαλκανική. Εδώ ας πούμε λίγα λόγια για μια εξαιρετική φωνή και προσωπικότητα, την Tzvetanka Varimezova, χαρακτηριστικό δείγμα της διάστασης του houdetsi festival, μοναδικής εμπειρίας για όποιον την ακούσει ή ακόμα μαθητεύσει κοντά της και φυσικά παράδειγμα της γενικότερης συμβολής και φιλοσοφίας του μουσικού εργαστηρίου Λαβύρινθος, το οποίο μας φέρνει σε επαφή μαζί της κάθε καλοκαίρι:
“Η Tzvetanka Varimezova, γεννήθηκε στη Βουλγαρία και πήρε πτυχίο Τέχνης στη σύνθεση χορωδίας και στην παιδαγωγική λαϊκών οργάνων από την Ακαδημία μουσικής και χορού στο Plovdiv. Στη δεκαετία του 80 σκηνοθέτησε την χορωδία ενός τοπικού επαγγελματικού συνόλου λαϊκού τραγουδιού και χορού στην πόλη Pazardzhik. Στη δεκαετία του 90 ήταν σολίστ και βοηθός σκηνοθέτη χορωδίας μιας σειράς επαγγελματικών γυναικείων χορωδιών στη Σόφια, συμπεριλαμβανομένου του Βουλγαρικού εθνικού συνόλου λαϊκού τραγουδιού και χορού, που πήρε το όνομά του από τον ιδρυτή του, τον Filip Kutev. Έκανε πολλές solo ηχογραφήσεις στο όνομά της και είναι πολύ γνωστή για τον άριστο, υψίσυχνο ποιοτικό ήχο της φωνής της και τις ερμηνείες της στα περίτεχνα τραγούδια της γενέτειράς της,της περιφέρειας του Pazardzhik. Ήρθε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2001 για να διδάξει στο UCLA.”
3. Το “Πατητήρι” που στήθηκε στην καρδιά του χωριού, δίπλα σε ένα παλιό πατητήρι που ήταν διαθέσιμο στο κοινό, εγκαινιάστηκε την πρώτη ημέρα από τρία ντουέτα εξαιρετικής ποιότητας μουσικών, τους Beraber, τον Efren Lopez και τη Meira Segal, και φυσικά το Ross Daly και την Κέλυ Θωμά, που μας παρουσίασαν έτσι τη νέα σκηνή και μας προϊδέασαν γι αυτό που θα ακολουθήσει και τις τέσσερις ημέρες.
4. Η στιγμή που ξεκίνησε η συναυλία του Ψαρογιώργη την πρώτη ημέρα, με το φεγγάρι πάνω από τον κήπο σχεδόν γεμάτο, και τους πρώτους στίχους από το Συρτό της Νύχτας , του Στέλιου Φουσταλιέρη, με το οποίο ξεκίνησε: “Φεγγάρι μου ζηλεύγω σου τη λαμπιρότητά σου”.
5. Ο Daud Khan Sadozai, δάσκαλος στα σεμινάρια του Λαβύρινθου για τη μουσική του Αφγανιστάν, μας ταξίδεψε σε ανατολικούς δρόμους στη σκηνή του Κήπου μαζί με τον Efren Lopez και την παρέα τους, παίζοντας Robab και συντόνισαν το κοινό και το φεστιβάλ σε άλλους ρυθμούς.
Λίγα λόγια για τον Daud Khan:
“Ο Daud Khan, γεννήθηκε στην Καμπούλ του Αφγανιστάν το 1955. Σπούδασε Robab (ένα παραδοσιακό λαούτο-όργανο του Αφγανιστάν) με τον Ustad Muhammad Umar, τον πιο διάσημο παίκτη Robab στο κλασικό στυλ, ο οποίος ήταν ο πιο διάσημος Robab-ερμηνεία του κλασικού στυλ, καθώς και της παραδοσιακής λαϊκής μουσικής της χώρας του.
Η γνώση για την κατασκευή, καθώς και το παίξιμο του Robab έχει γίνει σπάνια, και μόνο λίγοι καλλιτέχνες εξακολουθούν να διατηρούν την παράδοση του κλασικού παίξιμου του Robab, με κύριο εκπρόσωπο τον Ustad Muhammad Umar στην Καμπούλ. Ο Daud Khan προσπαθεί να διατηρήσει αυτό το αυθεντικό στυλ αυτής της σχολής.
Εκτός από αυτό, ο Daud Khan έχει μελετήσει το όργανο της βόρρειας Ινδίας, Sarod, που είναι απόγονος του Robab, με το μεγάλο μαέστρο του Sarod, Maestro Ustad Amjad Ali Khan στην Ινδία. Οι πρόγονοι του Amjad Ali Khan είχαν φέρει το Robab από το Αφγανιστάν προς την Ινδία και ανέπτυξαν το Sarod από αυτό. (Δείτε τη συνέχεια του βιογραφικού του εδώ)”
6. Ο Zohar Fresco τόσο τη δεύτερη όσο και κάθε μέρα καθήλωσε τους θεατές σε κάθε του εμφάνιση. Έκανε σχεδόν τα πάντα με τα κρουστά του και δείχνοντάς μας πώς μπορεί κανείς να παίζει με την ψυχή του.
“O Zohar Fresco Izhak είναι γνωστός ως πρωτοπόρος του miriam tof, του αρχαίου τύμπανου χειρός που προέρχεται από τη Μέση Ανατολή εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια.
Γεννημένος στο Ισραήλ σε μια οικογένεια με βαθιές ρίζες στην Τουρκία και απόγονος του Tamburi Izhak Fresco, αξιοσημείωτου γνωστού εβραιο-Τούρκου συνθέτη που έζησε στο 18ο-19ο αιώνα, ο Zohar συναντήθηκε με τη μουσική σε μικρή ηλικία και ανακάλυψε μια σημαντική επιρροή της μουσικής καταγωγής του.
Ο Fresco έχει κατανοήσει τη μεγάλη αξία και το ευρύ μουσικό φάσμα που υπάρχει γύρω από miriam tof και αφιέρωσε τη ζωή του στην ανάπτυξη μιας νέας τεχνικής δαχτυλισμών και σε μια μοναδική μουσική γλώσσα με το όνομα MANEGINA. Με τον τρόπο αυτό Fresco δημιούργησε το δικό του στυλ και έγινε ένας μέντορας για τους μουσικούς σε όλο τον κόσμο που τον ακολούθησαν, τους έμαθε τα μυστικά της μουσικής του μεθόδου και πώς να προσαρμόσουν το στυλ αυτό στο μουσικό έργο τους.”
7. Η συναυλία του Ευγένιου Βούλγαρη και των 23 μαθητών του από το δημοτικό ωδείο Πάτρας “ 9 δρόμοι για το ζεϊμπέκικο” , με τη ροή του προγράμματος να κρατά διαρκώς το ενδιαφέρον. Το σημαντικότερο από όλα ωστόσο είναι ότι μας έδειξε πώς μπορεί να υπάρξει μια ορχήστρα όπου όλοι έχουν τη θέση τους, από τον πιο προχωρημένο μαθητή μέχρι τον πιο αρχάριο, καθώς και το τι μπορεί να αποδώσει η ομαδική δουλειά και η διδασκαλία.
8. Η γενιά μουσικών που γνωρίζουμε και αγαπάμε, με τους Γ. Μαυρομανωλάκη, Κ. Πουλιανάκη, Γ. Παπαϊωάννου, Ν. Παπαϊωάννου, Φ. Καρούσο, Μ. Φασουλάκη, Γ. Μανωλάκη, Μ. Κανακάκη, Χ. Μπάρμπα, Γ. Παξιμαδάκη και όχι μόνο, που ο καθένας έχει κατακτήσει το δικό του επίπεδο, αλλά όλοι μαζί συντελούν στο να κάνουν πιο ποιοτική τη ζωή μας, προκαλώντας ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη μας κάθε φορά που παίζουν.
9. Η συναυλία πριν την Καντάδα, με τους Σ. Πετράκη και το κουαρτέτο του, Γ. Μανωλάκη, Β. Σταυρακάκη, Γ. Παπατζανή, μία παράσταση πέρα από κάθε προσδοκία, εξαιρετικά υψηλού επιπέδου, που έκλεισε ακόμα και τους διαδρόμους που υπήρχαν στον κήπο και έκανε τη διέλευση αδύνατη και το πραγματικά τεράστιο πλήθος να πάλλεται σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας.
10. Ο ίδιος ο Ross Daly. Στις δύο συναυλίες που έδωσε στον Κήπο, απέδειξε για μια ακόμα φορά την ίδια του τη φιλοσοφία, τη συνάντηση δηλαδή όλων των μουσικών, γενιών, δασκάλων, μαθητών, σε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Ταυτόχρονα, η παρουσία του σε όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ, από τις πρόβες και τον έλεγχο του ήχου, μέχρι τη διοργάνωση και την επιλογή των μουσικών, και από τα ατέλειωτα χιλιόμετρα που έκανε σε όλη την έκταση του φεστιβάλ (με διαρκείς στάσεις για χαιρετισμούς με πραγματικά πολύ κόσμο)μέχρι την επιλογή του να διαθέσει τα έσοδα από το νέο του cd για την ενίσχυση του houdetsi festival, έδειξε ότι δεν υπάρχουν όρια στο να πραγματοποιηθεί το όραμα ενός ανθρώπου, όσο μεγάλο κι αν είναι αυτό, όταν αυτό δουλεύεται σταθερά και υπομονετικά πάνω σε μια απλή μεν, ανθρώπινη δε κοσμοαντίληψη.
Αυτοί και ίσως και άλλοι τόσοι πιο σημαντικοί είναι οι λόγοι που κατά τη γνώμη μας άξιζε να παρακολουθήσει κανείς το houdetsi festival 2014. Ανανεώνουμε το ραντεβού μας για το επόμενο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου